Καλοί και χρυσοί οι αρχαίοι ημών πρόγονοι. Το σωστό να λέγεται. Και τους σέβομαι. Ήταν πραγματικά «μπροστά». Άλλη νοοτροπία. Άλλη λογική. Βέβαια, δεν είχε εφευρεθεί και ο φραπές ακόμα. Ούτε ο γύρος. Αλλά αυτό δεν έχει να κάνει. Οι άνθρωποι ήταν απίστευτοι. Και μου άρεσε πάντα ο τρόπος που είχαν επινοήσει τους θεούς τους. Είχαν όλοι από κάτι. Έφτιαξαν ένα μικρόκοσμο της κοινωνίας. Τα είχε όλα, όπως ακριβώς ήταν και οι ίδιοι.
Πάρε για παράδειγμα το βασικό δωδεκάθεο, χωρίς ημίθεους και άλλες κατηγορίες. Είχαν τον τσαμπουκαλή, την ελευθέρας βοσκής, τη σπιτόγατα, τον εργάτη, τον πιπινολάτρη που πριτσίνωνε ό,τι έβρισκε στο διάβα του και τη ζηλιάρα (πλην αλλ’ όμως σκύλα) γυναίκα του. Κι άμα το διευρύνεις λίγο το θέμα, απ’ όλα έχει ο μπαξές. Μέχρι και το μαυρομακρυκονταράτο. Όλα καλά (ειδικά για την Περσεφόνη). Αλλά ένα πράγμα δεν μπόρεσα να καταλάβω ποτέ. Γιατί ο θεός Έρωτας έπρεπε να είναι τυφλός.
Πέρα από τη γνωστή καραμέλα, πως δεν έχει, δηλαδή, σημασία ποιος/α ερωτεύεται ποιον/α (με όλους τους δυνατούς συνδυασμούς), αλλά το αν ερωτεύεται ή όχι, δεν έχουμε λόγο να το κάνουμε και θέμα. Κατά την ταπεινή μου προσωπική γνώμη, ο Έρωτας δεν ήταν τίποτα άλλο από ένα κακομαθημένο κωλοπαιδαράκι που έκανε ό,τι του γούσταρε επειδή είχε τις πλάτες της Αφροδίτης. Που να είχε και τα οπίσθιά της, να δεις τι θα γινόταν.
Αλλά απ’ την άλλη, κι αυτοί οι πρόγονοί μας πως τους ήρθε και του έβαλαν και όπλο στα χέρια. Έτσι και ζούσε σήμερα ο φτερωτός θεός και πήγαινε να βγάλει άδεια οπλοφορίας, θα γύρναγε με φουλ αναπηρική σύνταξη. Σίγουρα είναι πάνω από το 65% (τόσο δεν είναι το όριο;). Είναι σα να πιάνεις ένα πιτσιρίκι με μυωπία και να του δίνεις σφεντόνα. Ξέρεις ότι δε θα μείνει τζάμι για τζάμι απ’ όπου περάσει.
Τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα, αν ζούσε σήμερα ο θεός Έρωτας, θα είχε σπόνσορα καμία εταιρία οπτικών. Πάλι θα έχανε το νόημά του. Νομίζω ότι η ιδανική περίπτωση θα ήταν απλά να έχει αστιγματισμό. Να βλέπει και που πάει τουλάχιστον. Γιατί αυτό τα αρχαία κείμενα δεν το διευκρινίζουν. Καλά να μη βλέπει που ρίχνει τα βέλη του. Αλλά έβλεπε που πήγαινε; Ήξερε που είχε κόσμο; Ή όπου άκουγε φωνές έριχνε αβέρτα τα βέλη του; Όπως κάνουν καλή ώρα κάτι κυβερνήσεις…
Γιατί αν το έκανε έτσι, εξηγούνται πολλά πράγματα. Πετάει το μικρό, έχει και το τόξο οπλισμένο κι έτοιμο για όπου ακούσει βαβούρα. Ακούει και μία φωνή, «Εδώ είμαστε» σου λέει. Δεν ξέρει που σημαδεύει, δεν ξέρει τι σημαδεύει, ρίχνει… Και εγένετω η κτηνοβασία. Γιατί εκεί που έριξε ήταν ο τσοπάνης με τα πρόβατα. (Και το τσοπανόσκυλο). Ο τσοπάνης ερωτεύεται μία προβατίνα, ο προβατίνος πέφτει απ’ τον γκρεμό γιατί ήταν τρελός και παλαβός με τον τσοπάνη και το τσοπανόσκυλο άλλο που δεν ήθελε, να πάρει καμία μέρα ρεπό.
Υπάρχει και αυτό. Άλλος ερωτεύεται, άλλος περνάει καλά. Μπορεί ο τυχερός να μην είναι το τσοπανόσκυλο, αλλά πάντα κάποιος βολεύεται. Ερωτεύεσαι εσύ ας πούμε και είσαι στη φάση που αγαπάς όλο τον κόσμο. Σου σκάει η ξανθιά από πίσω επειδή κοίταγε το κραγιόν αντί για το φανάρι και σε μία κρίση αλτρουισμού και μεγαλοψυχίας την αφήνεις να φύγει. Και εκτός από τις λοιπές παρενέργειες του έρωτος αυτού καθ’ εαυτού, έχεις και τον προφυλακτήρα στο πορτ-μπαγκάζ…
Αυτό, βέβαια, μέχρι να ανακαλύψεις ότι το αντικείμενο του πόθου σου όντως παντρεύεται τον άλλο μήνα και δεν το έλεγε για να σου κάνει τη δύσκολη. Μετά βέβαια είναι αργά. Μάταια ψάχνεις να βρεις ποια είναι η ξανθιά, με αμάξι-μπρελόκ, που φτιάχνει το μακιγιάζ οδηγώντας. Ο καθένας από εμάς ξέρεις τουλάχιστον τρεις τέσσερις τέτοιες. Τι να σου πω; Ας πρόσεχες. Αφού σου χάλασε τον προφυλακτήρα, να ανταλλάζατε στοιχεία τουλάχιστον. Μπορεί τελικά να καταλήγατε να αλλάζετε και στάσεις. Δεν είναι απαραίτητο να γινόταν δήλωση.
Δε βαριέσαι. Έτσι είναι ο Έρωτας. Πότε ερωτεύεσαι εσύ και περνάει καλά άλλος, πότε ερωτεύεται ο άλλος και περνάει καλά πάλι αυτός. Άδικη η ζωή αγαπητέ μου Γουότσον. Θα έπρεπε να το ξέρεις μέχρι τώρα. Άδικη και γεμάτη αντιφάσεις. Και μιας και είπα για αντιφάσεις. Έχω μία ερώτηση. Αν υπήρχε «αλεξίβελο» γιλέκο. Θα το φοράγαμε;
Φωτο: από το δίκτυο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου